martes, 15 de noviembre de 2011

MORIRÉ, PERO NO SERÁ PARA NADA



He visto tu axfisia
y he dejado de respirar.
¿A dónde iba a poder recuperar el aire?

Los pulmones perezosos abandonaron su tic tac
y ahora ya, cuando tú gritas,
yo me vuelvo a callar.

Sé que no podrá seguir pasando,
lo sé,
                                       lo oigo en tu mirada que se posa
                                       como un pájaro de nieve.
                                       Como un pájaro o como una rosa.

                                           He dejado de respirar,
                                           aunque me respiras:
                                           pues si he de morir no será ahora,
                                           no será, no tendrá esa carga.
                                           Si he de morir, moriré,
                                           pero habrá merecido la pena
                                           haber vivido.

No hay comentarios:

Publicar un comentario